Aldatılmışlığın kokusu ağırdır
Küflüdür
Yağmurlu bir günden sonra
Şişmiş tahta pencerelerini açtığında
Gelir sabahın serinliğinde ruhuna
Özensiz aşklarından doğmuştur
Yersiz yurtsuz darmadağın
Gözlerin küflenmeye yüz tutar
Suratına vurduğunda
O serin rüzgâr
Tenin titrer
Ürperirsin hafiften
Her şey gitmiş gibi
Ruhun yorgun
Ağlamak anlamsız
Kuruntular denizi
Boğuyor hepimizi
Ne dersiniz
Ölüm müdür daha iyi?
Sorular mıdır cevaplanmayan
Gitmek midir istenilen
Buz gibi vücudum
Terk edilmişliğin somutlanışıyım
Boşluğa bakışlarım
Fark edilir
Bir Fransız şarkısı
Sesi melankolik
Beni çağırıyor sanki
Dinliyorum
Anlamsız boşluklarda yüzüyorum hala
Boğulmalarım uzun sürüyor
3 yorum:
kokulu şiirler yazan tek benim zannederdim =) şahane olmuş =)
teşekür ederim , seninkilerde çok lezizdi dün bakmıştım biraz .)
Çareydim sanıyordum sıkılmana. Yanılmış mıyım ki bunca zaman.. Bi boka yaramayan blog mu yoksa ben miyim.. Düşünüyorum..
Yorum Gönder