Bir aşk
Masal gibi
Anlatır durur köşe başındaki sarhoş
Vakti zamanında diye başlar her sözü
Merak eder geçenler
Gerçek miydi diye
Az değil yıllar geçer
Bir tanıyan çıkar sarhoşu
Yine etrafı insan dolu
Ne anlatırsın daha der
Başlar sarhoş anlatmaya yine
Aynı hikâyeyi
Rüya gibi, masal gibi
Etraftakiler de merak eder
Bu yabancı tanırsa bu sarhoşu
Bilir gerçek mi değil mi bu masal
İçlerinden en aklı başında olanı sorar
Yabancı başlar anlatmaya
O da söze vakti zamanında diye başlar
Bir vakitler birbirine çok benzeyen iki âşık varmış
Ayrı kaldıkları her an acı çekerlermiş
Şükretmeyi de bilirlermiş lakin
Ağırmış yaşamak diğeri olmadan öbürüne
Gel zaman git zaman
İyice anlamışlar bir şeylerin farklı olduğunu
Zaten oğlan ilk gün demiş
Rüya değilse ne ki bu?
Zor ya kadın milleti süründürmüş çocuğu
Ama aşkına dayanamamış salıvermiş oda yelkenleri
Ee tabi mutlular artık deli gibi divane gibi
Yedikleri içtikleri kokladıkları
Gittikleri geldikleri
Her şey daha bir güzel görünmeye başlamış gözlerine
Lakin beraber olunca o zaman geçmeseymiş hızlıca
Uzun boylu bir oğlanmış
Saçları da uzun boyu gibi
Yumuşacık elleri varmış yüzü gibi
Kız baktıkça içi gidermiş
Durduramazmış kendini
Her şeyi bırakmış kenarı
Bilirmiş çünkü bu adam çok severmiş onu
Kızda oğlandan daha kısa
Onunda saçları var lakin bazen uzun bazen kısa
Aklı gibi sanki
Ellerini severmiş oğlan bunun
Her yerini olduğu gibi
Tek fiziksel değil lakin sevgileri
Sanmayın hemen anlatınca böyle
Uzaktan görüntülerini
Onları görenlerde hemen etkilenirmiş havalarından
Benzedikleri yetmezmiş gibi
İçleri de benzermiş
Ayna gibi
Bir mutluluk ki sanki dünya kurtulurcasına
Yabancı tıkanmış bir ara
Bir bardak su içmiş ve devam etmiş
…ve tabiî ki kolay olmadı hayatları
Önceden çektiklerinin hediyesiydiler birbirlerine
Üzüntü, acı, yıkılmışlıktı belki
Gülen yüzlerini birleştiren onca sene
Mutlulukları ebedi oldu
Baş koydukları yastıkta ölü bulundu ikisi de
Hala gülüyorlardı
Elleri sıkı sıkı tutunmuştu birbirlerine
Ve yüzleri sıcacıktı yeni doğmuş gibi
Birbirlerine…
Ve yabancı bitirmiş hikâyeyi
Sarhoş sızmış kenarı
Zor dayanmış bugüne dek
Sanki hep yabancıyı beklemiş gibi
Sormuşlar yabancıya
Bu sarhoş kim ola ki
Tanır bu âşıkları bu kadar iyi
O hep onlara engel olmaya çalışan kaderdir
Onu bile bıktırdı aşkları
O bile yenik düştü onlara der yabancı
Ee sen kimsin
Nerden bilirsin bunları diye sorduklarında
Ayağa kalkar ve gitmeye hazır
Uyandığında
Ki eğer uyanırsa sarhoşa sorun beni der
Ve uzaklaşır akşamın gün batımında…
