seni bilmiyormusum oysaki

buraya bir uğramışken, bir tanede hafiften aşk kırıntıları hissetiğimizde oluşan duygularımıza hitap etsin diye bir parça bir şeyler eklemek istiyorum taa gönülden :)

doruklarındaydık
biliyorduk ikimizde
ama
saklayışımızın gizemine
hayran kalmıştık
önce başlıyordun
bütün kendiliğinden bana
bize bir şeyler katmaya
bakakalıyordum
tavrına,konuşmana
dudaklarından her çıkan sözde
kendimi bulmanın
derinliklerine beni saklamanın
denizinde sarıldığın yılan olmanın
keyfine doyamıyordum
içimdeydin
okyanuslarda aradığım
bulamadığım hazinelerin anısına
gönderilendin
bulamadığım hazineler için
seviniyordum
seviniyorduk
farklı gibi saklanıyorduk birbirimize
ne kadarda aynıydık oysaki
birbirimize susamıştık-çölümüzde-
yıllardır özlemiştik birbirimizi
serap bile olsa istiyorduk
tanımadığım zamanlara isyan bile edemiyordum
senin için
hep vardın sanki
hep vardık
ama korkum bazen perde çekiyordu sana
biliyordun güneşi penceremden usulca
bütün varlığımda hissettirmeyi
doğuyordun sabahlarıma
ve hep sabahtı artık
bitmiyordu
hep mutluydumda
çünkü perdelerim demirdendi benim
güneşi bilmiyordum ben
seni bilmiyormusum oysaki....